Opvoeding & Ouderschap

Wat als je kind niet wil eten

Ik had laatst contact met een moeder van een peuter die te weinig eet. Wat ze zei, klonk me herkenbaar in de oren. En daar zit nog een hoop 'oud zeer', merkte ik. Tijd voor een stukje over 'mijn kind wil niet eten'! Geen informatief stukje deze keer, maar een ervaringsverhaal. Een hart onder de riem ook, hoop ik, voor ouders van kinderen die niet willen eten.

Ik had laatst contact met een moeder van een peuter die te weinig eet. Wat ze zei, klonk me herkenbaar in de oren. En daar zit nog een hoop ‘oud zeer’, merkte ik. Tijd voor een stukje over ‘mijn kind wil niet eten‘! Geen informatief stukje deze keer, maar een ervaringsverhaal. Een hart onder de riem ook, hoop ik, voor ouders van kinderen die niet willen eten.

Geen interesse in eten

Mijn dochter Imke is nu 7 jaar, heeft een gezond gewicht en houdt van eten. Dat is niet altijd zo geweest. Het begon al toen het tijd werd voor haar eerste groente- en fruithapjes. Dat ging er niet in. Geen nood, zei iedereen. Dat is even wennen; ze gaat het echt wel lusten. Nou, niet dus. Imke at het niet, en de week daarna ook niet, en de maand daarna ook niet. De flesjes die ze als baby kreeg, vond ze heerlijk. En ook nu nog zegt ze dat ze die toen heerlijk vond. Maar er komt een tijd dat ze ook vast voedsel moeten gaan eten, en daar ging het mis.

Onbegrip maakt het alleen maar erger

Net zoals met alles wat met opvoeding te maken heeft, heeft de buitenwereld dan al gauw het commentaar op de plank liggen. De goed bedoelde adviezen waren niet van de lucht. De ene zei ‘geef ze alleen maar gezond eten want ze krijgt al zo weinig binnen’. De ander zei ‘geef ze alleen wat ze lust, de rest komt vanzelf wel’. En nog meer adviezen. Maar het probleem was niet zozeer dat ze ‘niks lekker vond’. Ja, ook dat klopte wel. Maar wat het echte probleem was, was dat ze niet van eten hield. En dan bedoel ik niet het eten zelf, ik bedoel het eten als activiteit, het werkwoord! Ik herinnerde me toen dat ik in mijn tijd als au pair in Amerika een au pair-vriendin had die voor een zesjarig meisje met Cystic Fibrosis zorgde. Oftewel taaislijmziekte. Ze was dus niet echt gezond; het was belangrijk dat ze goed at. Maar ze hield niet van eten en ze was erg mager. Die ouders deden alles om haar te laten eten. Ze liepen met hapjes eten achter d’r aan. Ik stelde er vragen over aan mijn vriendin. Zij en ik waren het er er roerend over eens dat het veel te ver ging. Dat die ouders overdreven. Zo maakte het meisje er een soort machtsspelletje van. Vonden wij. Mijn vriendin zei: ‘She just doesn’t like eating!’ En hoe letterlijk dat kan kloppen, dat begrijp ik nu pas. En ook begrijp ik die wanhopige ouders ook heel goed!

Kinderen hongeren zichzelf niet uit, zegt men. Behalve Imke

Op den duur gaat Imke wel eten, werd er gezegd. Kinderen hongeren zichzelf niet uit. Dat klinkt hoopvol, dat vond ik toen ook, maar de realiteit was dat ze NIET ging eten, en toch echt graatmager werd. Of ze trek had, zal ik nooit weten. Ik weet wel dat ze totaal geen interesse had in eten. Het lukte met heel veel moeite om er iets in te krijgen. Twee hapjes volle kwark, een kwart volkoren cracker, een piepklein stukje banaan. Dat was wat ze op een dag at.

Professionele hulp voor niet-eters

Uiteraard bleven we niet lijdzaam toekijken. Imke kwam bij de kinderarts terecht en daarna ook bij de dietiste en kinderlogopedist. Ik wist eerder niet dat een logopedist ook kijkt naar het technisch eetgedrag van je kleintje. Ze keek naar de slikreflex; of deze niet te ver vooraan in de mond lag. Je leert nog eens wat. Wat eruit kwam, was dat alles op dat gebied wel in orde was. Maar het was wel de bedoeling dat ze zou aankomen. Je wilt niet je kind aan de sondevoeding, en dat lag op deze manier wel in het verschiet.

Calorierijke drank voor in het eten dat niet wordt gegeten

Dus ze kreeg speciale drinkvoeding om aan te sterken. Je hebt die flesjes ook voor volwassenen, bijvoorbeeld ouderen die onvoldoende energie binnenkrijgen. Nu wist ik dat die blijkbaar ook voor kinderen bestonden. De bedoeling was dat Imke daar twee flesjes per dag van binnen zou krijgen. Het mocht ook door het eten. Daar deed zich al een probleem voor. Want als je kind bijna niets eet, dan kun je die drank ook nergens doorheen doen! En puur lustte Imke het ook niet. Dat schoot dus niet op. En ondertussen zat ze op de -2,5 qua gewicht.

Houd vertrouwen in jezelf en je kind als het niet eet

Zoals ik al aangaf, is dit stukje geen technische info over de exacte weg die je moet volgen als je kind niet wil eten. Wat ik tijdens en vooral NA die lijdensweg heb geleerd, is wat ik graag wil meegeven. En dat is: geef de moed niet op en doe het op je eigen manier! Je moet het namelijk ook vol zien te houden. Omdat ik deze ervaring heb, spreek ik nu vaker ouders die ook zo’n eetweigeraar hebben, en de bottom line is toch steeds dat ze op den duur toch wel gaan eten. Imke begon toen ze ongeveer 2,5 jaar was eindelijk een beetje te eten. Ze kreeg er eindelijk interesse in. Wat wij deden, was haar zoveel mogelijk geven van dat wat ze lustte. En dat was niet veel. En haar afleiden met filmpjes. Nu is ze dat nog steeds gewend en wil ze graag filmpjes kijken tijdens het eten. Hoewel we daar wel enige paal en perk aan stellen, vinden we dat niet erg. Je krijgt commentaar, uiteraard. Iedereen heeft er een mening over. Maar ik kan je 1 ding zeggen: als je een kind hebt dat de eerste paar jaar niet wil eten, dan kan je dan geen donder schelen. Wij waren daarvoor al blij als Imke een half partje banaan at. Niet een halve banaan, nee, een half partje! Ik weet hoe het voelt als je lijdzaam toeziet hoe je kind steeds magerder wordt en toch niet eet. Geloof me, dat is erger dan alles doen wat God en de opvoedmaffia verboden hebben in verband met ‘verwennerij’ van je kind en ‘slechte gewoontes aanleren’. Imke moest overleven en wij moesten het overleven.

Geduld wordt beloond

Dus houd moed en houd je vast aan de gedachte dat het geen eeuwigdurend probleem is. Zoals ik al zei, is Imke nu goed op gewicht, sinds haar vier jaar ongeveer. Wat het precies is met dat eten, dat weten we niet. Helemaal normaal is haar eetpatroon niet. Ze heeft weliswaar nu interesse in eten, en dan vooral de dingen waar de meeste kinderen van gaan watertanden: friet, pizza, vissticks, pannenkoeken enzo, maar ze kan soms nog wel ‘raar’ doen. Dan heeft ze naar eigen zeggen bijvoorbeeld ‘berentrek’ maar dan zit ze na een half broodje vol. Of ze zegt totaal geen honger te hebben, om vervolgens een half bord pasta naar binnen te werken. Het lijkt wel alsof de samenwerking tussen haar hoofd en haar maag niet altijd soepel verloopt. Ook gunt ze zichzelf vaak gewoon geen tijd om te eten. De toekomst zal uitwijzen hoe dat zal gaan met eten. Ik ben wel blij dat man en ik vooral naar ons hart hebben geluisterd toen Imke nauwelijks at. Probeer geduld op te brengen, probeer vertrouwen naar je kind uit te stralen, maak je niet te druk om gezond eten in dit geval, maar geef ze vooral wat ze lekker vinden.

Tot slot

Probeer jezelf geen verwijten te maken als je kind niet wil eten. Het ligt niet aan jou! Je hebt grote eters en kleine eters. Je hebt kinderen die alles eten wat de pot schaft, en je hebt kinderen die heel kieskeurig zijn. En je hebt kinderen die geen interesse hebben in eten. Als een kind eet wat de pot schaft, zijn de ouders daar vaak trots op, heb ik gemerkt, maar het is geen verdienste. Het is natuurlijk ontzettend fijn, en ouders hebben vast zaken goed aangepakt. Maar knoop goed in je oren: het is NIET jouw schuld als je kind niet wil eten. Mijn oudere meiden hadden nooit dit probleem, en die zijn toch ook echt overgeleverd geweest aan dezelfde opvoeding! Je hebt gewoon geluk als je kind een alleseter is. Geniet ervan, want het is heel fijn! Maar trek er niet de conclusie uit dat eetweigeraars zo zijn geworden omdat de ouders ‘niet gewoon alles voorzetten en gewoon laten eten wat de pot schaft’. Zo simpel is het namelijk niet.

Als je kind niet wil eten, word je daar wanhopig van. Houd moed, want het gaat op den duur echt beter. Niet eten is vaak een fase.

Lees ook: je kind en een voedselallergie?





♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥

 



No Comments

    Leave a Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.