Zoals de titel al doet vermoeden, heb ik een mannen gezin. Ik ben heel open minded en voorstander van de verschillen in het aanbod van speelgoed zo klein mogelijk te maken. Ik heb ook de nageltjes gelakt, kettinkjes gemaakt en koffie gedronken met poppen en knuffels toen mijn jongens klein waren. Maar nu de kinderen wat groter worden, lijkt het standaard ‘jongensspel’ steeds meer de overhand te krijgen in het gezin. De aansluiting bij de fantasiewereld van mijn man, wordt hierdoor ook geprikkeld. Dus zit ik, als moeder en vrouw, regelmatig tussen de drie jongens midden in een serieuze nerf-war, een strategisch uitgedachte opstelling van soldaatjes door mijn hele woonkamer of aan het al bijna versleten bordspel stratego.
Meidenmoeder of jongensmoeder
Toen ik zwanger was van mijn eerste, was ik er heilig van overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Wat moest ik nou met een jongen? Ik kom uit een meidengezin, samen met 2 zussen. Het was altijd al een wens om moeder te kunnen worden. Op mijn 32e was ik dan ook ontzettend blij om met de liefde van mijn leven zwanger te kunnen zijn. Met de 20 wekenecho werd me verteld dat het een jongetje was. Na de eerste blijdschap, dat er een gezond jongetje in mijn buik zat, ben ik in winkels gaan kijken hoe babykleding van jongens er eigenlijk uit ziet. En wat is nou typisch jongens speelgoed? Ik moest psychisch echt omschakelen, maar dat was zo gepiept. Even wennen, maar ik vond het al snel helemaal het einde om een jongensmoeder te worden!
Jongensmoeder
Nu, 2 zonen en jaren later, kan ik me niet meer voorstellen hoe het zou zijn om een meidenmoeder te zijn. Geen meisje of jongen is natuurlijk hetzelfde, maar ik ben gewoon blij met de drie liefste mannen in mijn leven. Uiteraard moet er per kind worden gekeken, wat er nodig is om te ontwikkelen. De manier van spelen en daarmee ontwikkelen, is voor ieder kind uniek. En alle kinderen hebben het nodig gestimuleerd te worden en positieve feedback te krijgen. Maar er zijn, in algemeenheid gesproken, verschillen tussen de manier waarop jongens spelen en de manier waarop meisjes spelen. Dus daar ga ik, net als alle moeders, dan ook altijd flink en vol plezier mee aan de slag. Jongens zijn veel fysieker ingesteld en willen praktisch doen, ontdekken en experimenteren. Daarnaast zijn jongens ingesteld op competitie en eerst doen en dan pas nadenken over gevolgen. Jongensmoeders weten, dat er altijd actie, beweging en veel lol is. Jongens worden (heel!) boos, maar zijn het snel weer vergeten. Wat minder bekend is, is dat jongens een heel groot gevoelsleven hebben, zichzelf minder goed kunnen troosten en er ook minder van laten zien. Nogmaals in algemeenheid gesproken, natuurlijk.
Nerf, soldaatjes en stratego
Dan blijft er voor mij een nieuwsgierigheid bestaan hoe jongensmoeders omgaan met de speelwijze van hun zonen. Als ik denk een mooi boek te kunnen lezen op een kleedje in de zon, zit ik tien minuten later weer op mijn knieën om een strategische opstelling te verzinnen voor alle soldaatjes die onder mijn neus zijn geschoven. Ik probeer mee te gaan in de fantasie, dat de stenen links tanks zijn en de schelpen rechts vliegtuigbommen. Of als ik eten aan het koken ben en we net thuis zijn van het werk er ineens een nerf war ontstaat, waarin ik word meegenomen. Met een soldaten helm op duik ik achter de eettafel of naar de gang om mijn nerf te laden en hoor ik door het huis roepen ‘out of ammo’. Dan lach ik mee, maar denk ook regelmatig….shoot me! Af en toe lukt het me eens een ander spel te spelen met elkaar zoals monopoly, kolonisten of een gek spelletje twister, maar als het aan de jongens ligt willen ze alleen stratego met me spelen. En dan heb ik het nog niet eens over de Star Wars films of meer van dat genre, die graag worden gekeken op zondagmiddag waar ik helemaal niets mee heb. En toch zou ik het, heel cliché, echt voor geen goud willen missen of anders willen. Ik voel me heerlijk om als ‘one of the guys’ gezien te worden en mee te kunnen doen. Maar eerlijk? Regelmatig kan ik het ook echt niet opbrengen en zie ik niet in wat er nou zo leuk aan is.
Trots!
De mannen in huis weten dat natuurlijk en laten mij dan lekker mijn eigen ding doen. Zodat ik nu ook mijn blog type, terwijl net een nerf-war is afgerond en er twee mannen op de bank een serie aan het kijken zijn op Netflix wat me totaal niet boeit. Dan ben ik ook weer super blij, dat ik heerlijk helemaal mezelf kan zijn tussen de mannengekte hier en dat er ook niet moeilijk over wordt gedaan haha. Ook het feit, dat de jongens al groot zijn en meespelen steeds een stukje minder wordt, maakt me zo blij en dankbaar dat ik het heb mee mogen maken. Zonder mijn jongens had ik die kant van mezelf nooit ontdekt. En als we na het eten lekker kletsen op de bank, kijk ik uit naar het moment dat mijn jongens vaak één voor één bij me komen zitten en komen kroelen of vragen of ik hen wil kietelen of masseren. Dan kan mijn verzorgende en liefdevolle (vrouwelijke?) zelf weer helemaal los gaan op wat ik het liefste doe voor en met mijn drie mannen. En dan voel ik mij de rijkste en meest trotse vrouw op aarde!
♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥
2 Comments
{ Review } | Stratego Junior Disney van Jumbo - Go or No Go
7 november 2020 at 06:30[…] moest uitproberen, want ja: DISNEY! We zijn er gewoon enorm dol op, ook op de spelletjes ervan. Stratego was voor ons wel al erg lang geleden, dus ik moest weer even goed de spelregels doornemen om te […]
Suus
16 februari 2020 at 13:48Wat een liefdevolle post, heel mooi!