Soms moet je jongens gewoon even laten stoeien…toch?

Jongens moet je af en toe laten stoeien. Zeggen ze. Dus liet ik ze een keer stoeien. Stoeien werd duwen, duwen werd slaan en slaan werd vechten. De uitkomst? Twee kinderen compleet overstuur, huilend en pijn. Dat was voorlopig de laatste keer.

Stoeien

Even voor de duidelijkheid; met stoeien is niets mis vind ik. Een kussengevecht of een duwtje of wat dan ook laat ik heus wel gebeuren. Maar op een gewone vrijdagmiddag, in de vakantie, waren de jongens continu elkaar aan het uitdagen. Misschien was het het weer, misschien speelde het mee dat het vakantie was, maar ze bleven elkaar maar uitdagen. Ik doorbrak het door spelletjes met ze te spelen, maar na 2 uur spelletjes spelen hadden we het allemaal wel gezien. Maar 5 minuten laten zaten ze alweer elkaar te jennen. Het ging van zacht tot steeds wat harder en mijn waarschuwingen haalde weinig uit. Ja, 10 seconden, en dan gingen ze weer door.

Stoeien vs. vechten

Na een aantal keren waarschuwen was bij mij de maat vol. Jongens, als jullie een keer flink moeten stoeien met elkaar, dan moet je dat maar doen. Ga maar naar de speelkamer en zoek het samen maar even uit allemaal.
Dus, kids in de speelkamer en deur dicht. Ik keek op een afstandje toe. Zucht. Drie hele minuten ging het goed. Serieus, geen grap. Drie minuten. Ik appte in een whatsapp-vriendinnengroep dat ik ze samen in de speelkamer gezet had om ze eens te laten stoeien. Drie minuten later typte ik dat ik nu al spijt had van die beslissing.
Er werd niet meer gestoeid, er werd gevochten. Er werd zo hard mogelijk geslagen, geschopt en geduwd. Geen grenzen.

Grenzen

Waar ik me van bewust ben, is dat dit de eerste keer is dat ik ze liet gaan op deze manier. En dus zijn de grenzen nog onbekend voor ze. Maar zoveel agressie had ik even niet aan zien komen. Toen ik de een zag uithalen richting het gezicht van de ander, die al stond te huilen, was de maat vol en was het tijd om in te grijpen. Beide compleet overstuur haalde ik ze uit elkaar en heb ik ze beide laten afkoelen.
Na een aantal minuten heb ik ze bij me geroepen en besproken wat er net gebeurd was. Vooral ook gevraagd of dit nu was waar ze blij van werden. Nee, dat antwoord was duidelijk: hier werden ze beide niet blij van. Ook besproken dat er een groot verschil zit in stoeien en vechten. En dat dit de eerste maar meteen ook de laatste keer is dat ze vechten. Beide jongens waren het er helemaal mee eens en na een kwartiertje waren ze weer beide tot rust gekomen. Sterker nog, ze hadden alweer lol samen.

Een volgende keer?

Dat kwartiertje later was voor mij nog niet genoeg. Ik zat er echt even beduusd nog bij. Had ik dit nu goed aangepakt? Had ik iets anders moeten doen, had ik het niet moeten doen of had ik eerder moeten ingrijpen. Ik weet het niet. Enige wat me geruststelde is dat ze beide begrepen dat dit niet niet oke was. Ik weet echt wel dat dit vaker voor gaat komen, ondanks dat we hebben afgesproken dat dit de laatste keer is. Het blijven jongens, het worden pubers… I know. Geen idee wat ik een volgende keer doe en hoe ik het dan aanpak. Ik ben daarom wel erg benieuwd hoe jullie dit aan zouden pakken of, als je het ook wel eens bij je eigen kids meemaakt, hoe je het aanpakt.

---

---

---

---

♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥

 

---

---