- Europa-Park presenteert: Voltron Nevera - 23 juli 2024
- Ben ik gierig, zuinig of gewoon een man? - 21 januari 2022
- Winter-BBQ: ultiem genieten in de bittere winterkou! - 27 oktober 2021
Vroeger wilde ik heel graag een jonge papa worden, liefst rond mijn 25e. Een vreemde doelstelling natuurlijk, omdat je dat nou eenmaal niet voor het kiezen hebt. En zoals het geval wilde, werd ik dus geen jonge papa. Toen ik een jaar of 30 was kwam er zelfs een fase waarin ik dacht: “Oké, een kindje gaat dus gewoon niet meer gebeuren voor mij.” Inmiddels zijn we 13 jaar verder en ben ik godzijdank de liefste vrouw ter wereld tegengekomen, die mij ook nog eens twee supermannen heeft geschonken.. Toch, ondanks dit happy end (of eigenlijk ‘happy tussenstand’), zit ik nog met iets in mijn maag. Ik blijk namelijk zo’n ouder te zijn.
We spoelen even terug
Zomer op een gezellig terras in Handel, laten we zeggen; een jaar of tien geleden. Ik zit wat te drinken met een stel vrienden, met een kind van vijf. Of vier, of zes; ergens in die buurt. Er zitten nog meer ouders op het terras (want voor verse ouders is dát blijkbaar wat er over is gebleven van hun uitgaansleven) en de uitgelaten kroost zit achter slot en grendel in het naastgelegen speeltuintje. Een klein trapveldje, klimtoestel met glijbaan, zandbank, schommel en wipkip: je kent het wel. In míjn ogen minstens zes manieren om je prima te vermaken, maar in de ogen van mijn beide tafelgenoten minstens 60 mogelijke ongelukken, die stonden te springen om te gebeuren. Gevolg: iedere 20 seconden roept dan wel Mammie, dan wel Pappie, dan wel roepen ze samen in koor én tweestemmig:
– “Pas op voor die schommel!”
– “Niet in je mond stoppen!”
– “Laat dat maar liggen, daar heeft misschien wel een hondje op gepiest!”
– “Doe maar niet! Dat is vééééél te gevaarlijk!”
– “NEE!”
– “ÚH!”
Enzovoort. Meestal vergezeld van het Vermanende Vingertje om de kreet nog wat kracht bij te zetten, en af en toe vliegt één van beiden overeind om het van dichtbij nog eens extra indringend duidelijk te maken: het leven is levensgevaarlijk. Ik lachte me kapot! “Laat hem toch,” zei ik dan steeds, “er gebeurt niks, en áls er iets gebeurt hou je het tóch niet tegen!” En ondertussen dacht ik alleen maar: “Godgodgod, zo’n ouder zal ik dus nooit worden”.
Ik ben dus zo’n ouder
Eerlijk is eerlijk: het gaat een stuk beter dan in het begin! Maar als één van onze jongens weer eens op zijn kop in een klimrek hangt om zijn ‘nieuwe stunt’ te laten zien, denk ik alleen: “Als ‘ie maar niet valt en zijn nek breekt…”
Toen de jongens nog heel klein waren, was het echt verschrikkelijk. Toen ze nog in de box lagen heb ik serieus nagemeten of hun hoofdjes écht niet tussen die spijlen pasten. Kastdeurtjes spijkerde ik het liefst hermetisch dicht. Onze traphekjes zaten zó vast aan de muur dat er een volwassen man aan kon hangen (yep…) Op de babykamer hingen houten schaapjes tegen de muur boven de bedjes: met de hoeveelheid kit die daar achter zat, had ik ook onze auto tegen de muur kunnen plakken. Onze kinderen zijn nu 7,5 jaar oud en ze worden op de fiets ingehaald door kinderen van 4. Waarom? Omdat ik het nooit heb aangemoedigd dat mijn kinderen gingen fietsen! Serieus; het liefst zou ik ze verpakt in bubbelplastic thuis op de bank houden. Ik hoor je denken: “Nou, nou, nou, is dat niet wat overdreven allemaal?” Nee. Oké; een beetje. Eigenlijk niet. Het feit dat ze nu allebei onder voetbal zitten heb ik nog steeds niet helemaal verwerkt. Zanger Boudewijn de Groot is het met me eens: “Als ‘ie maar geen voetballer wordt; ze schoppen hem misschien half dood…”
“Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?”
SIRE voert al een tijdje campagne dat ouders hun jongens “de ruimte moeten geven om zich te ontwikkelen op de manier die bij hen past.” Oftewel; ze moeten meer ravotten en gevaarlijk dingen doen. Op hun website leggen ze uit hoe en waarom. Onder het kopje ‘Feiten en Cijfers’ lees ik allerlei, nou ja, feiten en cijfers. Maar daaronder lees ik dan weer dat de bron van die informatie een infographic is…. die SIRE zelf heeft gemaakt. Handig! Gelukkig ben ik niet de enige die vraagtekens zet bij deze campagne. Begrijp me niet verkeerd: ik zal mijn mannen heus niet (meer) altijd tegenhouden als ze per se stoer (lees: ‘dom’) willen doen. Maar ik ga ze ook weer niet pushen om allerlei halsbrekende toeren uit te halen 🙂
Gulden middenweg
Gelukkig heb ik door de jaren heen een min of meer werkbare oplossing gevonden. Ik heb met mezelf afgesproken dat de veiligheid in huis ‘mijn’ verantwoordelijkheid is. De buitenwereld moet ik maar accepteren voor wat hij is: een levensgevaarlijk, oncontroleerbaar monster dat mijn en ieders kinderen voortdurend met de dood bedreigt. Maar gelukkig maakt hij die bedreiging zeer zelden waar! Natuurlijk gebeuren er soms ongelukken met een heel nare afloop, maar die zou ik waarschijnlijk met mijn beschermende, betuttelende gedrag tóch niet kunnen voorkomen. Dus probeer ik zoveel mogelijk mijn mond te houden en gewoon enthousiast te kijken als Daan achteloos een bal wegtrapt, terwijl achter hem zo’n klootzakje van de tegenpartij met twee gestrekte benen aan komt schuiven en hem op een haar na mist. Deze keer.
Een veilig thuis
In huis heb ik genoeg maatregelen getroffen om onze kids – en vooral ook mezelf – het gevoel te geven dat ze thuis altijd veilig zijn. Rookmelders, brandblussers, veiligheidshesjes, een tekenbeten-set, drie EHBO-koffers (ja; drie): we hebben ze allemaal. Ook een EHBO cursus of een Bosiet training bij DELTA safety is fijn om te volgen zodat je altijd kunt reageren op de situatie en weet wat je moet doen.
Hoe gaan jullie om met de veiligheid van je kinderen?
Foto EHBO en beer via Shutterstock.
♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥
1 Comment
Waarom een EHBO cursus voor kinderen belangrijk is - Go or No Go
30 juni 2019 at 12:01[…] kinderdagverblijf of BSO. Maar niets is minder waar, want een ongelukje thuis zit in een (enorm) klein hoekje. En dan is het toch wel erg fijn als je een EHBO cursus hebt gedaan en direct weet hoe je moet […]