Ik heb een steen gevonden – Ik heb een grotere steen gevonden

“Die is van mij!” “Nee, dat was de mijne.” “Mamaaa!!” Zo gaat het er nogal eens aan toe hier in huis. Ik ben zelf natuurlijk niet anders gewend dan twee kinderen samen. En natuurlijk zijn er vast en zeker huishouders waar het met twee kids voornamelijk heel goed gaat. Maar dat is hier helaas niet altijd het geval. Vanaf een jaar of 4 begon bij D. en J. een soort competitie-gevoel op te borrelen. De kleinste dingen werden een strijd. Was de één helemaal trots: “Ik heb een steen gevonden!”, kwam de ander er direct bovenop: “Nou, ik heb een grotere steen gevonden.”

Competitiestrijd

Die competitiestrijd was ook één van de redenen dat we besloten de jongens uit elkaar te halen op school. Ieder in een eigen klas en gelukkig stond de school daar helemaal achter. Beter gezegd, dat was ook hun voorkeur. Tot op de dag van vandaag sta ik nog 100% achter die keuze. Ik ben ervan overtuigd dat de jongens het fijner en relaxter hebben zonder elkaar continu in de gaten te hoeven houden, zonder beter te moeten zijn dan de ander. Gewoon lekker hun zelf zijn, dát is belangrijk.

Maar thuis gaat die competitiestrijd door en meestal hebben ze dat niet eens door. Wie heeft als eerste zijn bord leeg, wie wint er het vaakst een spelletje, wie krijgt het grootste snoepje, wie heeft er het snelste een tekening klaar. Heel vermoeiend en soms snap ik ook niet dat ze niet moe worden van zichzelf, haha. We proberen er wel echt goed op te sturen hoor en ergens heb ik een klein sprankje hoop dat het nog wel goed gaat komen, ooit. Het lijkt namelijk wel ietsje minder te worden, nu ze iets ouder worden. Maar laten we vooral niet te vroeg juichen.

Die is van mij

Naast een competitie-gevoel is er ook een ‘die-is-van-mij-probleem’. Of we het nu hebben over potloden, over Pokémon kaarten of over knuffels: ‘Die is van mij’ is een veel gehoorde zin hier in huis. En natuurlijk komt daar standaard de ‘Niet, die is van mij’ dan achteraan. Meestal probeer ik ze het zelf uit te laten vechten, maar ze vinden het nogal makkelijk om mij erbij te roepen. Helaas trap ik daar ook nogal eens ooit in en ga ik het voor ze oplossen.

Trouwens, een stukje van dat ‘die-is-van-mij problematiek valt op te lossen. Hop, de naam erop. Pokémon kaarten in eigen mappen en potloden met namen. Bekers, broodtrommels, tassen, jassen, powerbanks bedrukken, ik kan het zo gek niet verzinnen. De ideale manier om voor eens en altijd de onduidelijkheid te stoppen en te zorgen dat de eindeloze discussies een klein beetje minderen.

Is die competitiestrijd herkenbaar voor je? En hoe ga jij er mee om?

---

---

♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥