Inspiratie

Opgroeien met een hond in je gezin

huisdieren

Vroeger hadden wij thuis een hond. Maar liefst 17 jaar lang was deze trouwe vriend onze beste vriend en ook mijn beste vriend. Ik genoot hier onwijs van als kind. Toen ik een 20 jaar was, mocht ik mijn eigen hond. Ook Daan en Jesse leerde deze schat van een hond kennen. 

Rino

Rino heette onze eerste hond. 17 jaar lang heeft hij een geweldig leven gehad bij ons. Wij groeiden met Rino op en hij vond dat helemaal prima. Rino kon goed overweg met kinderen en vond de drukte in huis helemaal oke.
Als kind vond ik het normaal om een hond te verzorgen en te knuffelen. Vaak genoeg heb ik hele verhalen tegen Rino verteld, als ik me eens verdrietig voelde bijvoorbeeld. Een lekkere knuffel met Rino maakte dan al gauw heel veel goed.

Berner Sennen

Na Rino kwam 3 jaar later Kai. Mijn eigen hond. Ik was zijn baasje, en dat vond ik echt geweldig. Kai vond ik via internet bij een asiel. Een prachtige, glanzende Berner Sennen hond. Maar hij had een afwijking in zijn heupen, vandaar dat hij in een asiel zat, op zoek naar een baasje. Met mijn vader reed ik naar België, net over de grens. En daar zat Kai. Toen hij door had dat we naar hem kwamen kijken, begon zijn staart te kwispelen. We mochten een stukje met hem wandelen en tot mijn verbazing kende hij al enkele commando’s zoals zit en lig.

Puppy cursus

Compleet verliefd op deze grote knuffelbeer namen we hem direct mee naar huis. Kai werd mijn maatje. Vanaf het moment dat ik samen met hem achterin de auto zat, op weg naar huis, ontstond er een band die nooit meer stuk ging. Ik ging met hem op cursus en leerde hem nieuwe commando’s. Net als ik was hij heerlijk koppig en ik zie alle keren dat hij mijn commando compleet negeerde nog helemaal voor me. Misschien herken je het als hondeneigenaar wel. Het moment dat je hond tijdens de cursus ‘voor moet komen’. Iemand houdt je hond vast en jij gaat 20 meter verderop staan, met een hondensnoepje. Vervolgens ga je heel enthousiast je hond roepen, terwijl je zegt ‘kom voor!’. Zodra je hond losgelaten wordt, is het de bedoeling dat hij naar je toe rent. Vervolgens beloon je hem met het snoepje.
Maar wat deed Kai? Hij kwam in volle vaart naar mij toegerend….om vervolgens snoeihard lang mij af naar de andere honden te rennen. Haha, heerlijk, eigenwijs beestje.

Verhuizen

Na een aantal jaren ging ik samenwonen en verhuisde Kai mee naar ons nieuwe huis. Ook dat vond hij heerlijk. Hij genoot van de rust en van ons. Enkele jaren later werd ik zwanger en kwamen daar ineens Daan en Jesse. Een drukke tweeling. Het eerste jaar, toen ze nog mini waren, ging prima. Vanaf dat ze een jaar of 1 waren moest Kai ineens wel erg aan ze wennen. De jongens vonden Kai heel interessant en wilde continu naar hem toe. Kai had behoefte aan rust en zocht zijn rust buiten op. Langzaamaan wenden ze aan elkaar en na een poosje ging het gelukkig weer goed. Prachtig om te zien hoe de jongens genoten van Kai, met hem speelden en knuffelden. Vanaf een jaar of 2-3 mochten ze hem mee verzorgen. Mee uitlaten en borstelen en noem maar op.

Beweging en voeding

Onze grote knuffelbeer deed het onwijs goed, ondanks de afwijking in zijn heupen. Veel wandelen en goed in beweging blijven bleek het perfecte middel om pijn in zijn heupen tegen te gaan.
Ook was het erg belangrijk dat hij goed op gewicht zou blijven. Als hij te zwaar zou worden, zou dat een belasting zijn voor zijn heupen. Het was voor ons dan ook best een zoektocht naar het juiste voer voor Kai. Er zijn natuurlijk best wel wat opties qua hondenvoeding. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Platinum natvoer. Nat voer is lekker zacht en makkelijk te kauwen omdat het voor een groot deel uit water bestaat. Het natvoer hebben we wel altijd afgewisseld met brokken, op die manier voorkom je tandsteen. Deze combinatie houdt de voeding gezond, afwisselend en vooral ook erg lekker voor je hond. Voor Kai was dit dus perfect; hij kon lekker smullen zonder dat het negatieve gevolgen had voor zijn gewicht en dus voor zijn heupen.

Rust

Uiteindelijk is Kai met een prachtige leeftijd voor een Berner Sennen rustig ingeslapen en man, wat mis ik mijn grote vriendje. Ook de jongens missen hem ontzettend. We hebben ons nu de tijd gegeven om even zonder hond te wonen, maar dat er ooit weer een keer een trouw hondenmaatje in ons huis komt, staat vast.

Heb jij ook een hond en zo ja, ben jij er ook zo dol op?

hond berner sennen




♥ ♥ ♥ Op Go or No Go wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥

 



2 Comments

  • Reply
    Huisdieren en kinderen: Go or No Go? - Go or No Go
    2 augustus 2019 at 06:31

    […] jongste is helemaal gek van dieren. Bij iedere hond duikt hij op zijn knieën om te spelen en te kroelen, in het tuincentrum is hij niet weg te sleuren […]

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    11 augustus 2017 at 11:17

    ja wij hebben nu ruim anderhalf jaar een hondje en ik ben helemaal dol op onze Trixie. Terwijl ik totaal niet met honden ben opgegroeid. Maar we willen haar niet meer missen.

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.